Dit weekend gaan we weer eens naar de Verenigde Staten om te wandelen in Vermont. Het was nog even de vraag of ik het land überhaupt we in kwam, want ik had m’n Visa Waiver niet op de juiste manier teruggegeven. Maar het was geen probleem en een paar uur na vertrek stonden we met rugzak aan de voet van de ‘Camel’s Hump’, Vermont’s twee na hoogste berg. Nu ja, berg, het is een berg van 4078 voet, zo’n 1242 meter. Het begin van de wandeling was echter 850 meter lager, en het was een steile klim en na een winter van stilzitten was het een hele onderneming. Het waaide flink, dus werden we zowat van de top geblazen. Op de terugweg ging ik even plassen en zei Alison om verder te gaan. Dat deed ze, maar helaas miste ze een bordje bij een tweesprong en liep de verkeerde richting uit. En omdat het nu steil naar beneden ging duurde het een tijdje voordat ik begon te vermoeden dat ze niet meer voor me uit liep. Wat te doen? Wachten, teruggaan? Ik besloot langzaam voort te gaan totaan de volgende tweesprong. Op weg daarnaartoe legde ik een spoor van M & M’s, in goede klein duimpje traditie. Onder weg kwam ik nog een man met hond tegen, die geen Alison gezien had, dus ze bevond zich waarschijnlijk achter me. Ik hoopte maar dat ze er snel achter kwam dat ze verkeerd zat, want anders moest ze een heel eind terugklimmen. Gelukkig kwam ze, terwijl ik op een steen aan het wachten was en al plannen beraamde om naar snel naar de tent te gaan en met een hoofdlamp terug te keren (het was al bijna donker), de heuvel afgestormd en konden we ons weer herenigen.
Na een simpele doch voedzame maaltijd bij de tent gingen we vreselijk vroeg (8:30!) naar bed.
May 29 2004
Kameel
Dit weekend gaan we weer eens naar de Verenigde Staten om te wandelen in Vermont. Het was nog even de vraag of ik het land überhaupt we in kwam, want ik had m’n Visa Waiver niet op de juiste manier teruggegeven. Maar het was geen probleem en een paar uur na vertrek stonden we met rugzak aan de voet van de ‘Camel’s Hump’, Vermont’s twee na hoogste berg. Nu ja, berg, het is een berg van 4078 voet, zo’n 1242 meter. Het begin van de wandeling was echter 850 meter lager, en het was een steile klim en na een winter van stilzitten was het een hele onderneming. Het waaide flink, dus werden we zowat van de top geblazen. Op de terugweg ging ik even plassen en zei Alison om verder te gaan. Dat deed ze, maar helaas miste ze een bordje bij een tweesprong en liep de verkeerde richting uit. En omdat het nu steil naar beneden ging duurde het een tijdje voordat ik begon te vermoeden dat ze niet meer voor me uit liep. Wat te doen? Wachten, teruggaan? Ik besloot langzaam voort te gaan totaan de volgende tweesprong. Op weg daarnaartoe legde ik een spoor van M & M’s, in goede klein duimpje traditie. Onder weg kwam ik nog een man met hond tegen, die geen Alison gezien had, dus ze bevond zich waarschijnlijk achter me. Ik hoopte maar dat ze er snel achter kwam dat ze verkeerd zat, want anders moest ze een heel eind terugklimmen. Gelukkig kwam ze, terwijl ik op een steen aan het wachten was en al plannen beraamde om naar snel naar de tent te gaan en met een hoofdlamp terug te keren (het was al bijna donker), de heuvel afgestormd en konden we ons weer herenigen.
Na een simpele doch voedzame maaltijd bij de tent gingen we vreselijk vroeg (8:30!) naar bed.
By mare • dutch •